ترجمه : اسکندر آبادی

 

آندره ‌ژید (1951-1869) بر ضد قواعد و مقررات اجتماعی قدم برمی‌دارد و در جنگ و جدال اندیشه‌ها شجاعانه و بی پروا درگیر می‌شود. (این استاد اندیشمند) با تمام این خصوصیات در همه‌ی عمر به اخلاق‌گرایی سبک منتنی وفادار می‌ماند. و بسیاری از تالیفات او در ادبیات جهانی جای خود را باز کرده است. کتاب‌های او درباره‌ی اتحاد شوروی، کنگو، کمونیسم و استعمار، در نوع خود ممتاز و مشهورند. در خاطره‌نویسی چنان بی‌پرواست که آدمی را مبهوت می‌کند. این‌گونه کارهای او به اضافه داستان‌ها و رمان‌ها و روایات و هجویه‌های اجتماعی و سیاسی‌اش جمعا تصویر کاملی از او را به ما ارائه می‌دهند. (در تنگ) 1909 زیرزمین‌های واتیکان 1914، سمفونی پاستورال 1919، از جمله آثار معروف او به شمار می‌آیند. (آندره‌ ژید) در سال1947 جایزه‌ی ادبی نوبل را به دست آورد، این نویسنده در جستجوی نوعی انسان‌ دوستی مدرن بود، که کوشش عقل را با جوشش غرایز و احساس آدمی آشتی دهد.

 

در پشت جلد این اثر می خوانیم:

 

« نه اجازه بدهید به شما بگویم : من چنین سعادتی را نمی خواهم . شما باید متوجه باشید که من ...من نمی خواهم این گونه خوشبخت باشم . می خواهم بدانم. چیزهای بیسیاری ، چیزهای ناگواری ، هست که من می توانم ببینم ، اما شما حق ندارید آنها را از من پنهان کنید .طی این ماههای زمستانی ، مدام به این موضوع فکر کرده ام . می ترسم جهان به این زیبایی نباشد که شما قصد دارید به من القا کنید ، می ترسم نه تنها چیزی نباشد ، بلکه اساس جور دیگری باشد.

اندره ژید سمفونی پاستورال را در سال 1919 و در ایم جوانی نوشت . این کتاب شرح شورانگیزی است که از سرگذشت یک دختر    نابینا در اوایل قرن بیستم ، سمفونی پاستورال در کنار مائده های زمینی ، بیشترین اقبال را در میان خوانندگان آثار آندره ژید یافته است.